“อย่าพิพากษา เพื่อพระเจ้าจะไม่ทรงพิพากษาท่านทั้งหลาย 2เพราะว่าพวกท่านจะพิพากษาผู้อื่นอย่างไร พระเจ้าจะทรงพิพากษาท่านอย่างนั้น และท่านทั้งหลายจะตวงให้ผู้อื่นด้วยทะนานอันใด พระเจ้าจะทรงตวงให้พวกท่านด้วยทะนานอันนั้น มธ.7 :1-2
เป็นความชัดเจนที่สุดที่พระเยซูได้สอนเราทั้่งหลาย ให้เราไม่มีใจคิดพิพากษาใครเลย ไม่ว่าเขาจะเป็นอย่างไร ให้พระเจ้าเป็นผู้ที่พิพากษาแทนเรา เพราะเราเองต้องรับผิดชอบต่อการพิพากษาคนอื่น ๆ ด้วย
พระเยซูวางแนวทางให้เราแล้ว เพราะพระองค์คงทราบดีว่าในความเป็นมนุษย์อาจมีความขุ่นเคืองใจ ความไม่เข้าใจ หรือการคิดเอง เออเอง แบบผิด ๆ อยู่เสมอ พระองค์จึงวางหลักการนี้เอาไว้ให้เราทั้งหลายได้นำไปใช้ปฎิบัติต่อพี่น้องผู้เชื่อ และคนอื่น ๆ ด้วย
สิ่งที่จะช่วยให้เราเมื่อเราต้องเผชิญ เหตุการณ์ลักษณะนี้
ไม่พิพากษาใคร ด้วยสิ่งที่สายตาเรามองเห็นหรือได้ยินมา ไม่ว่ากรณีใด
ตระหนักว่าการพิพากษาเป็นของพระเจ้า
เราจะรับผล เช่นเดียวกันกับที่เราพิพากาษาคนอื่น ด้วย
ให้เราอธิษฐานเผื่อเขา ด้วยความรัก และความอดทนนาน
ไม่มีใครอยากถูกเอาไปพูดในสิ่งที่เป็นเรื่องแง่ลบ เพราะทุกคนมีความไม่สมบูรณ์ เราต้องช่วยสร้างอาณาจักรของพระบิดาด้วยความรักที่มาจากพระเยซู อย่างต่อเนื่อง ค่อยเป็นค่อยไป อย่าให้ความไม่สมบูรณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ มาทำลายแผ่นดิน
ของพระเจ้า เราต้องอธิษฐานปกป้องกันและกันเอาไว้เสมอ
การดำเนินชีวิตกับพระเจ้าปี 2020